Riet IJzermans groeide op in de tijd van de wederopbouw. Foto: Karin van der Velden
'Je bent geboren voor het harde werken of niet'
Het verhaal van babyboomer Riet IJzermans
's-Heerenberg - De generatiekloof: je kunt er niet omheen. Over elke generatie bestaan de nodige vooroordelen. Babyboomers profiteren van de jongere generaties, hebben het milieu verpest en zijn hopeloos ouderwets. De jeugd van tegenwoordig kent geen normen en waarden en hangt hele dagen met de telefoon op de bank. Maar hoe zit dat nou echt? Hoe denken generaties over elkaar en over zichzelf. In een vijfdelige serie laten we alle generaties aan het woord komen.
Door Karin van der Velden
Babyboomers zijn geboren tussen 1941 en 1955. Na de oorlog werden er veel baby's geboren. Een echte babyboom. Ze zijn na de oorlog, tijdens de wederopbouw opgegroeid. Hiërarchie was belangrijk en mensen gingen formeel met elkaar om. Babyboomers bleven vaak hun leven lang bij dezelfde werkgever werken. Werk was belangrijk, er moest brood op de plank komen. Wat ze nu vooral willen is actief blijven meedoen. Ze hebben ook een valkuil, namelijk een groef in de plaat.
Bron: Youngworks.nl
Kindertijd
Riet IJzermans, voormalig eigenaresse van Café de Peer in 's-Heerenberg, werd geboren in 1953. Haar vader vader stierf toen Riet 7 jaar was. Met nog twee oudere en twee jongere broers, was het voor haar moeder hard werken. "We hadden thuis een frietkraam en als kind moesten we flink meehelpen. Ik was gek op zwemmen, maar dat mocht pas als alle aardappelen gepit waren. Mijn moeder was erg streng voor mij, ik was ook een wilde rabbedas. Mijn moeder zei weleens: 'Aan die meid van mij heb ik tien jongens verloren.'"
"Na de Mariabasisschool ging ik naar de huishoudschool. Die heb ik niet afgemaakt, want ik moest thuis komen helpen. Zo gauw het kon, ging ik zwemmen, dat was mijn grote hobby. Ik was een goede zwemster en lid van de zwemvereniging in 's-Heerenberg. Er was toen alleen een buitenbad, dat was net nieuw. In Kleve hadden ze wel een overdekt bad, in de winter gingen we daar elke zondag op de fiets naartoe om een paar uurtjes te kunnen zwemmen.
Tienertijd
"Omdat ik zwemmer was, had ik als tiener altijd heel kort haar. Dat stond me goed. Later liet ik mijn haar groeien. Het liefst droeg ik spijkerbroeken, maar dan wel in de chloor gebleekt. Mijn schoonzusje vond het altijd jammer als ik zo'n nieuwe broek in de chloor gooide. Ik trok op met drie vriendinnen, we hadden alle vier een bromfiets.Oranje, wit, groen en ik had een blauwe. Die van mij was altijd kapot, maar dan kon mijn broer hem maken. Ik luisterde graag naar Jimmy Hendriks. Nu vind ik eigenlijk alle muziek mooi, zelfs Nederlandstalig. Daar had ik als tiener een hekel aan."
Carrière
"Tachtig uur per week werken was voor mij heel normaal. Toen ik met mijn eerste man getrouwd was, nam ik de frietzaak over. Ik leerde mijn huidige man kennen, dat is alweer 35 jaar geleden, en hij was eigenaar van Café de Peer, hij is daar geboren. Ik moest kiezen en heb de frietkraam opgeheven. We hebben De Peer helemaal verbouwd, er kwam een zaal voor feesten en partijen. Dat regelde ik allemaal. Ik stond in de keuken en Harry in het café. Het was een hele mooie tijd. Je bent geboren voor het harde werken of niet. Als ik om 12 uur klaar was, ging ik nog weleens aan de bar erbij zitten. Soms was ik moe en ging ik naar bed. Ik kookte wel, maar at slecht en vooral 's avonds voor het slapen gaan. Ik werd heel dik en ik rookte als een ketter. Dat ging niet goed. Na een hartaanval heb ik een maagverkleining laten doen en ik heb nooit meer gerookt.
"Wij hadden alleen ambulant personeel, vaste medewerkers wilde ik niet. De jongens die bij ons werkten, komen nu nog bij ons op visite. De meiden die er werkten waren als kinderen voor me. Dus het was altijd samenwerken, iedereen wist precies wat ze moesten doen. We waren een team en vulden elkaar aan. Iedereen dacht zelf na. Mensen vragen de meiden nog weleens, waar ze dat werken hebben geleerd. Nou, bij Riet van de Peer."
Vrije tijd
"In mijn trouwdag werd ik lid van een kegelclub. Vanaf mijn 18e ging ik vaak naar Amsterdam. Een geweldige stad vind ik dat. Later ging ik met Harry elke woensdag naar Amsterdam. Het was onze enige vrije dag, maar we gingen dan vaak ook handel halen."
Andere generaties
"Als ik terugkijk, hadden wij het niet moeilijker dan de jeugd van nu. We moesten wel hard werken. Wat ze over mijn generatie schrijven klopt precies. Alleen 'de groef in de plaat' herken ik niet.
Mijn dochter is van de patatgeneratie. Ik heb haar ook wel streng opgevoed. Zij moest ook in de zaak helpen, maar wel de school afmaken. Het moest voor haar anders zijn dan voor mij. Ze heeft een goede baan, maar blijft leren. Het kenmerk groei, resultaat en omhoog klimmen past dus wel, net als diepgang en ontwikkeling willen. 'Work hard, play hard', zie ik bij haar niet zo. Ik zeg weleens: Ga toch eens leuke dingen doen! Maar ja, een schoon huis vindt ze belangrijk en dat heeft ze wel van mij.
"Als ik naar mijn kleindochter kijk, die van de Generatie Z is, zie ik dat ze nog niet zo goed weet wat ze wil. Wij hadden geen keus, wat dat betreft is er veel veranderd. De kinderen van nu hebben meer eisen. Ze willen milieuvriendelijk zijn, maar wel elk jaar een nieuwe telefoon. Wij moesten wel hard werken, maar als ik terugkijk, hadden wij het niet zo moeilijk."