Deelnemers aan 'Kijk mij nou' schilderen in tweetallen wat hen verbindt.
Deelnemers aan 'Kijk mij nou' schilderen in tweetallen wat hen verbindt. Karin van der Velden

Schilderen als middel om Nederlands te leren

Onderwijs

‘S-HEERENBERG - Ouderen en nieuwkomers lijken misschien heel verschillend, maar als ze in gesprek gaan, blijken ze ineens veel gemeen te hebben. Bij het project ‘Kijk mij nou’ worden die overeenkomsten uitgebeeld op een schilderij. Een tweeluik, met links en rechts een halfportret en in het midden gedeelde interesses of levensgebeurtenissen.

Door Karin van der Velden

Hashemia en Ellen tekenen in het midden van hun tweeluik huizen en een ooievaar. De een wordt moeder, de ander wordt oma. En ze zoeken allebei een andere woning. “Ook in Syrië kennen ze het verhaal van de ooievaar”, vertelt Hashemia. “Ik zag het als kind in een tekenfilm.” Ellen vertelt over de traditie om een ooievaar in de tuin te zetten als er een kindje wordt geboren. “Dat wordt gedaan door familie, vrienden of buren. Ik woonde nog maar kort in een nieuwbouwwijk toen de eerste werd geboren. De buren zetten een ooievaar in onze tuin, die ging daarna steeds naar een ander huis met een ander naambordje.” Hashemia: “Mijn buurvrouw heeft wel gezegd dat ze gaat versieren, maar ik weet niet wat ze gaat doen.” 

Aan het tafeltje ernaast zitten Amena en Berna Bonekamp. Als praktiserend, docerend en organiserend kunstenaar is Berna is begeleider van het project: “Samen met bedenker Lennart Brinkhuis heb ik dit ook al op scholen gedaan. Het is een mooie manier om ontmoeting en verbinding te bewerkstelligen.” De gemeenschappelijke interesse van Amena en Berna is koken. Amena heeft een fornuis, kookgerei en een gedekte tafel getekend. Amena doet ook mee aan een kookproject van Welcom. Nieuwkomers koken gerechten uit hun thuisland en daar worden filmpjes van gemaakt. De filmpjes zijn op YouTube te vinden als je zoekt op ‘De Wisselkeuken’. 

Het leren van de Nederlandse taal is naast ontmoeten een achterliggend doel van het project. Aster is als bootvluchteling vanuit Eritrea naar Nederland gekomen. Zij spreekt een beetje Nederlands en Engels. Het Nederlands is voor haar een moeilijke taal. Moeilijker dan Engels. Ze vertelt dat vooral klanken als au en oe lastig zijn om uit te spreken, net als de letters g en j. Met Trees heeft ze gemeen dat ze van zingen houdt. Trees: “Het is een beetje tolken af en toe, maar we komen er wel uit.”

Bij Amani en Marian aan tafel gaan de gesprekken onder andere over Damascus, Marian is er zelf geweest, ze zeilde drie keer de wereld rond. “Het doet dan extra zeer als je ziet wat er allemaal vernietigd is. Vooral voor de kinderen, wat hebben die nou voor voorbeeld. Hoe groeien die nu op?” Amani vertelt dat de beelden die we hier op televisie zien de gruwelijkheden nog niet in volle omvang laten zien. De gemeenschappelijke interesse van Amani en Marian is tuinieren. In Damascus had de familie van Amani een landbouwbedrijf: “Rondom Damascus hadden we veel grond, waar olijven werden verbouwd.” Nu heeft ze een siertuin: “Met hortensia’s en Lavatera, dat zijn mijn lievelingsbloemen.”  Op het doek wordt ook een slak geschilderd, daar hebben beide dames in hun tuin flink last van.

Amphion Cultuurbedrijf

Maria van der Post van Amphion Cultuurbedrijf vertelt dat het project Kijk mij nou onderdeel is van een programma: “Met de naam Lang leve Kunst en Naoberschap worden kunstactiviteiten voor ouderen georganiseerd. Andere projecten zijn Kunst door de brievenbus en Kunst aan de keukentafel. Je kunt in kunst je emoties kwijt en je wordt uitgedaagd. Dat is goed voor je brein en dus uiteindelijk voor je gezondheid.” Amphion werkt veel samen met Welcom, de stichting die ook het Barghse Huus beheert. Omdat Welcom alle nieuwkomers in de gemeente kent, wordt kunst door deze samenwerking een middel om elkaar te ontmoeten: “De vorige keer hebben de koppels een halfportret gemaakt, de helft van een zelfportret. De een heeft het zelfportret op de linkerkant geschilderd, de ander op de rechterkant. Toen is het gesprek al begonnen. Als je allebei zo lekker bezig bent, gaat dat eigenlijk vanzelf. Ze lijken zo verschillend, maar als ze in gesprek komen, blijken ze ineens toch veel gemeen te hebben. Dat komt nu in het midden.”

Samen Montferland

Het programma Samen Montferland, dat bij Welcom wordt getrokken door Joyce en Flin, is voor nieuwkomers in de gemeente. Flin vertelt: “Het is voor nieuwkomers die nog geen Nederlandse nationaliteit hebben, maar al wel een tijd in Nederland zijn. Het leren van taal is een belangrijk onderdeel, dat is er door corona een beetje bij ingeschoten. Taal leer je makkelijker als je andere mensen ontmoet. En als je de taal niet spreekt, raak je nog meer in een isolement. Er zijn nu twintig mensen die meedoen aan het project, dat van april tot en met december duurt. De activiteiten zijn nog steeds enigszins aangepast. We kunnen nu niet met een groep koken, daarom maken we nu kookfilmpjes. De een kookt en vertelt in het Nederlands wat hij of zij doet. De ander filmt. Zo leer je ook iets over elkaars cultuur. Als je samen iets doet, kom je makkelijker in gesprek. Je kunt de taal niet leren zonder te praten.”

Vrijwilligers gevraagd

Flin vertelt dat Welcom altijd behoefte heeft aan vrijwilligers. Inwoners van Montferland die met anderen iets leuks willen doen, kunnen zich aanmelden via info@welcommail.nl, ter attentie van Joyce Lurvink. “Vrijwilligers mogen doen wat ze zelf leuk vinden. Bij aanmelding inventariseren we iemands interesses en vervolgens zoeken we een match. Soms zijn de activiteiten een op een, andere activiteiten zijn in groepsverband.”

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant