Henk Wanninga
Henk Wanninga PR

Column Grenzeloos: Stappen

Opinie

Gaan alle coronamaatregelen van tafel of komt er toch nog een vervolg? Over een paar weken weten we meer, want op 1 november neemt het demissionaire kabinet hierover een besluit.

Ik ga ervan uit dat we teruggaan naar het oude normaal. Dus kan de vlag uit na anderhalf jaar corona-ellende. Met name partybeesten, kroegtijgers en nachtvlinders zullen hier blij mee zijn. En natuurlijk de horeca en evenementenbranche, de sectoren die op economisch gebied het langst te lijden hebben gehad van de pandemie.

Dat betekent dus weer nachten lang dansen (met Janssen), feesten en beesten, al dan niet onder het genot van de nodige alcoholica en pilletjes. Kan me zo voorstellen dat heel wat jongeren dit als een bevrijding zien, ze kunnen weer zonder remmingen uit de ban springen, ouderwets ‘los’ gaan.

Maar niet iedereen is hier even blij mee. Ouders zullen zich zorgen maken nu hun kinderen weer hele nachten de hort op zijn. Ik moet in dit verband denken aan de actie Vroegopstap van twee Friese moeders, die ver voor de pandemie steun vroegen voor het voorstel discotheken om twee uur te laten sluiten. Want het vaste weekendritueel – eerst indrinken in een zuipketen – en pas na twaalven naar de disco vonden de moeders maar een ‘matig idee’. Dat resulteert meestal immers in veel alcohol en weinig nachtrust.

Die zorgen begrijp ik met de wijsheid van nu. Maar toen ik jong was ging de pet tegen de zolder, wilde ik niks weten van bevoogding en moralistische praatjes. Wel gingen mijn vrienden en ik uit op wat je nu een christelijke tijdstip noemt, zo tussen tien en half elf. En veel later dan twee uur werd het zelden. Best braaf dus. Het voordeel daarvan was dat je the day after nog enigszins bij je positieven was en niet als een brakke zombie op de bank hing.

In deze eeuw ligt dat anders. Jongeren gaan steeds later uit, bij voorkeur na twaalven. Mijn dochter vertelde dat zij in haar Nijmeegse studententijd niet voor één uur de stad in ging omdat er voor dat tijdstip ‘geen zak te beleven was’. Tja.

Corona heeft dit patroon tijdelijk doorbroken. We leven nu in een tussenfase met een sluitingstijd voor nachtzaken van twaalf uur. Om genoeg ‘dansuren’ te maken moeten stappers dus vroeg op pad

Zelf ben ik al een poosje ‘uitgestapt’. Maar door optredens met mijn band beland ik af en toe nog in het uitgaansleven. Zo spelen we eind deze maand in Groningen. Om half twaalf moeten we stoppen. Prima de luxe. Want met inpakken en de lange terugreis voor de boeg wordt het al gauw een uurtje of twee voordat we thuis zijn. Dat is nog te doen. In het oude normaal was half twaalf de aanvangstijd geweest. Kun je nagaan hoe laat (hoe vroeg) we dan thuis waren geweest. In gedachten hoor ik de haan al drie keer kraaien.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant