‘Ik word gewaardeerd en voel me waardevol’

Door herseninfarct getroffen Arnold is nu vrijwilliger bij inloophuis

Door Karin van der Velden

‘s-HEERENBERG - Sinds een paar jaar is de 68-jarige Arnold vrijwilliger bij Inloopcentrum De Plantage in ‘s-Heerenberg. Na een herseninfarct heeft Arnold zelf ook wat beperkingen, dat is echter geen belemmering voor het werk dat hij doet. Bij De Plantage willen ze hem niet meer missen.

Zo’n twaalf jaar geleden werd Arnold wakker, en hij merkte dat hij in een vreemde houding lag. Hij was gevallen en later bleek dat hij een herseninfarct had. Er volgde een tijd van revalideren, aanvankelijk was Arnold halfzijdig verlamd. Al snel werd duidelijk dat hij nooit meer als bouwvakker op een ladder of steiger zou staan: “De eerste jaren ben je alleen maar bezig met je handicap, Niet Aangeboren Hersenletsel. Langzamerhand ging het beter, maar ik word nooit meer wie ik was. Er zijn veel herinneringen verdwenen. Als ik met vrienden over vroeger praat, komt er soms weer iets boven. Ik ben nog steeds snel moe. ‘s Morgens gaat het goed, maar tussen de middag moet ik rusten. Daarna kan ik nog kleine dingen ondernemen. Als ik ‘s middags of ‘s avonds iets wil plannen, moet ik de dag anders indelen. 

“Mijn wereld werd kleiner, de groep mensen om me heen werd kleiner. Het betekende dat ik zelf weer het huis uit moest gaan om onder de mensen komen. Dat je niet zo goed mee kunt komen in een groep mensen, is heel moeilijk. Ik heb me in het begin wel heel eenzaam gevoeld. Je wordt uit het werkproces gehaald en dan heb je het gevoel dat je nergens meer bij hoort. Niet iedereen heeft begrip, want aan de buitenkant zie je niet wat er met mij aan de hand is. Ik loop alleen een beetje moeilijk. Jarenlang heb ik er moeite mee gehad dat ik moest uitleggen waarom ik niet meer kon werken. Nu ben ik gepensioneerd en word ik er niet meer op aangesproken.”

Omgaan met mensen
Arnold werd begeleid door Zozijn Op Pad, maar die ondersteuning viel op een gegeven moment weg. Toen kwam hij bij Welcom terecht. Daar werden eerlijke gesprekken gevoerd over de mogelijkheden en onmogelijkheden. Arnold vertelt: “Ik kan niet zo goed met prikkels omgaan, maar ik wil wel vrijwilligerswerk doen. Ik heb op tijd rust nodig, dus om 13.00 uur stop ik. Lichamelijk werk, zoals tuinieren, is lastig. Als ik buk, word ik duizelig.” Simone Veenhuis van Welcom weet nog dat Arnold goed kon aangeven wat hij wel en niet wilde: “Het werd duidelijk dat je gezelligheid en gemoedelijkheid zocht. Iets waar je kon omgaan met mensen. En zo kwamen we bij De Plantage.” Arnold: “Dat was voor mij een openbaring. Ik was door mijn werk niet gewend aan zo’n vrouwenmaatschappij.” Jitteke Mengerink, een van de initiatiefnemers van De Plantage, lacht: “Hier werkt Arnold met drie vrouwelijke professionals en met vrouwelijke vrijwilligers. Maar hij past goed in het team en praat gezellig mee.”

Jitteke vertelt dat Arnold het werk snel oppakte: “Ik weet nog dat je binnenkwam en we zeiden: ga er maar bij zitten om de groep te leren kennen. Voor ik het wist liep je al met de kopjes koffie rond. We hebben nooit hoeven zeggen wat je moet doen. Je doet het allemaal uit jezelf. Omdat Arnold er is, kunnen de professionele medewerkers wat anders doen. Arnold heeft nooit veel extra begeleiding nodig gehad. Soms bij kleine dingen. Toen we een nieuw koffiezetapparaat kregen, moest ik even de verhouding water en koffie opschrijven. Daar hebben we uiteindelijk allemaal gemak van.” Arnold: “Hier ben ik helemaal op mijn plaats. Ik kan ertussen gaan zitten en bij de mensen horen. We kaarten samen of doen een spelletje. Soms zit ik er gewoon bij. Soms heb ik een gesprek met iemand. Laatst heb ik een uur gepraat met iemand die nieuw was. We kunnen elkaar vertellen wat we hebben meegemaakt. Ik was vroeger heel serieus, heel verlegen. Door het herseninfarct ben ik vrijer geworden. Ik praat makkelijker, ook over mijn achtergrond. En als ik naar huis ga, word ik altijd bedankt en krijg ik te horen: rust lekker uit. Ik word gewaardeerd en voel me waardevol. De Plantage is voor mij een warm bad.”

Arnold werkt twee morgens in de week bij De Plantage: “De eerste tijd werkte ik maar één morgen, maar toen ik hoorde dat de bezetting op vrijdagmorgen weleens moeilijk was, heb ik gezegd dat ik dan ook wel wilde helpen. Ik ben er nu op dinsdag en vrijdag, dan heb ik ruimte om te herstellen en om andere dingen te doen. Twee ochtenden achter elkaar zou te vermoeiend zijn.”

Rust en gezelligheid
Jitteke: “Arnold brengt hier rust en gezelligheid. Als hij er een keer niet is, wordt hij ook meteen gemist.” Arnold probeert om er altijd te zijn: “Als ik ‘s middags iets gepland heb, kan ik het niet de hele morgen volhouden. Maar dan kom ik ‘s morgens wel even de koffie doen en ga daarna weer naar huis. Dat gaat allemaal goed in overleg.”

Jitte
Mengerink van
De Plantage:
‘Het is voor
mensen die
hier komen
een warm bad
dankzij Arnold’

De Plantage is een kleinschalige dagopvang voor mensen vanaf zestig jaar en werd zeven jaar geleden gestart door vier collega’s. Bezoekers hebben een indicatie nodig om er de dag door te brengen. Maximaal tien mensen per dag doen iets creatiefs, spelen spelletjes of gaan samen wandelen. Ook vindt er oefentherapie en geheugentraining plaats. De Plantage is vijf dagen per week open, niet op woensdag en zondag. Arnold vult nog even aan: “De mensen krijgen ‘s morgens twee keer koffie en water of wat fris. Tussen de middag eten ze samen een warme maaltijd, ze kunnen kiezen uit twee gerechten. ‘s Middags wordt dan nog een keer thee of koffie geschonken. Als het nodig is, worden mensen opgehaald. Wie dat nog kan, komt zelf.” Jitteke: “Als wij de mensen ophalen, is Arnold er om ze op te vangen. Het is voor mensen die hier komen een warm bad dankzij Arnold.”

Vrijwilliger worden?
Lijkt het je ook leuk om je zo nu en dan op deze manier in te zetten voor iemand die jouw hulp goed kan gebruiken? Neem dan contact op met de Welzijnslijn van Welcom op 0315-292828 (tussen 9.00 en 12.00 uur) of met Welcom op 0315-223520 en vraag naar Simone Veenhuis. E-mail: s.veenhuis@welcommail.nl.
Je kunt, als je wilt, meteen al aan de slag in ’s-Heerenberg en Didam.