Laten we wat liever voor elkaar zijn
De manier waarop we met elkaar omgaan is de laatste tijd enorm veranderd. Veel mensen hebben een uitgesproken mening en dat is dan meteen de enige waarheid. Wat misschien nog wel erger is, is dat de minderheid schreeuwt en de meerderheid zwijgt. Onder het mom van vrijheid van meningsuiting mag alles maar geroepen worden. Dat democratie ook betekent dat de meeste stemmen gelden, wordt door veel mensen vergeten. Respect voor de mening van een ander is er steeds minder. Het verscheurt onze maatschappij op een verschrikkelijke manier. En als we de manier waarop we met elkaar omgaan niet veranderen, vrees ik voor de toekomst.
Bij berichten op Facebook maak ik er een sport van om vooraf te raden welke reacties eronder staan. Ik word nooit teleurgesteld of eigenlijk toch wel. De toetsenbordridders en -jonkvrouwen durven op afstand de meest lelijke dingen te roepen over andere mensen. Zouden ze zich weleens afvragen hoe het zou voelen als het over hen of hun partner, ouder of goede vriend zou gaan? Onkreukbare ouders die hun kinderen perfect opvoeden, vonden dit weekend dat de opvoeding van de tieners die verongelukten ernstig tekortgeschoten was. Hoe haal je het toch in je hoofd om een mening te hebben zonder dat je die mensen kent?
Corona heeft de tweedeling in onze maatschappij versterkt. Elke beslissing die genomen wordt heeft voor- en tegenstanders. De een vindt maatregelen te ver gaan, de ander niet ver genoeg. In winkels schoppen klanten stennis als gevraagd wordt of ze alsjeblieft een mondkapje willen opdoen. Horecaondernemers, die toch al moeten vechten voor hun bestaan, krijgen bezoek van gasten zonder coronatoegangsbewijs die alleen komen om te provoceren. "Eens kijken of ze me echt niet binnenlaten als ik stampij maak. En als ik niet naar binnen mag, dan stort ik lekker wat bagger over ze uit op Facebook." Vrijwillige bestuursleden van verenigingen krijgen de lading ook van twee kanten over zich heen. Het is voor verenigingen al steeds moeilijker om bestuurders te vinden. Je werkt je uit de naad van je club, krijgt altijd de schuld als het niet goed gaat en er wordt weinig waardering uitgesproken voor de dingen die wel goed gaan. Vraag je eens af hoe de maatschappij eruit zou zien als niemand zich meer wil inzetten voor het plezier van een ander!
Laten we zoeken naar wat ons verbindt en niet naar wat ons verdeelt. En als je niets aardigs te zeggen hebt, hou dan gewoon je mond. Dan wordt de maatschappij weer een stuk gezelliger.