‘Elke bevalling een Eureka-gevoel’

22 december 2021, 08:05 Human Interest

MONTFERLAND - Judith Snelder wist niet goed wat ze wilde toen ze voor de opleiding verloskundige koos. Dertig jaar later weet ze zeker dat ze voor een van de leukste banen van de wereld heeft gekozen: “Dat ik bij een bevalling mag zijn vind ik zo bijzonder. Ik voel een light versie van de euforie die de ouders op dat moment voelen.”

Door Karin van der Velden

“Eigenlijk wilde ik naar de Kleinkunstacademie, maar dan moet je het wel heel goed om er je brood mee te verdienen. Bij een beroepenvoorlichting in het Ludgercollege vertelde Marijke Schoonderwoerd over verloskunde. Vooral het medische aspect had mijn interesse. Ik had geen idee wat spreekuur houden, visite rijden of een bevalling doen, inhield. Ik heb me aangemeld en werd meteen aangenomen. Dat dat bijzonder was, wist ik niet. De opleiding deed ik bij de Vroedvrouwenschool in Heerlen. Daar was een particulier ziekenhuisje dat aan een klooster vastzat. Toen ik begon, liep er nog een non rond. We sliepen intern in hele kleine kamertjes. De eerste bevalling kan ik me nog heel goed herinneren. Het was een tangbevalling met een knip. Ik weet nog steeds hoe die knip klonk.”
Judith begon in 1991 in de praktijk van de onlangs overleden verloskundige Tinie Maus. Ze werkte er als ‘solist’. “De praktijk was klein en de werkdruk was niet zo hoog. Afgezien van de spreekuren en het visite rijden, was ik eigenlijk vrij tot de telefoon ging. Maar wel altijd beschikbaar en bereikbaar. Echt vrij was ik om het weekend. Dan deed Tinie dienst voor mij. Zij werkte altijd. Tinies dochter Astrid werkte er ook en uiteindelijk besloten we om de praktijk samen te gaan doen. Het heeft heel veel voordelen om collega’s te hebben. Onze praktijk heeft vijf verloskundigen in verschillende leeftijden. Dat geeft verschillende inzichten en het is praktisch dat we niet allemaal schoolgaande kinderen hebben.”
Het meest bijzondere aan haar werk vindt Judith toch wel een bevalling begeleiden: “Dat is bijna kicken. Het geboren worden worden van een nieuw mens. Het vaktechnisch nadenken en begeleiden van de ouders. En dan dat Eureka-gevoel, dat ik bij elke bevalling heb.”
“Steeds meer vrouwen bevallen poliklinisch. In het ziekenhuis wordt sneller ingegrepen en vaker pijnstilling gegeven. Een bevalling is daardoor medischer. Bij een thuisbevalling denk je nog eens: ga even anders liggen. Er is meer rust. Mensen wonen nooit ver van een ziekenhuis, je bent er zo. Maar uiteindelijk geldt: Waar je je veilig voelt, is het goed.”
Zelf beviel Judith van een tweeling en dat kon dus niet thuis. “Ik weet nog dat ik dat meteen dacht. Oh, het is een tweeling, dan kan ik dus niet thuis bevallen. Het vroedvrouw zijn kon ik goed aan de kant schuiven op dat moment. Ik wist wel heel goed in welke fase ik me bevond.”
Wat ook veranderd is, is dat de controles veel uitgebreider zijn. Judith is gespecialiseerd in echoscopie. “We zitten er veel meer bovenop. Geven veel meer voorlichting aan de aanstaande ouders. De tijd die ik aan een zwangere besteed, is in dertig jaar tijd verdubbeld.”
De meest bijzondere bevalling die Judith meemaakte was een thuisbevalling met een kindje dat in een stuit lag. “Vier verloskundigen dachten dat het kindje mooi lag, we deden toen nog geen liggingsecho. Een stuitbevalling vindt eigenlijk altijd in het ziekenhuis plaats, met de gynaecoloog erbij. Dit ging zo snel, de kraamverzorgster was er nog niet eens. Mijn hart zat in m’n keel, maar ik bleef heel rustig. Het was uiteindelijk een prachtige bevalling.”
Meteen daarna herinnert Judith zich nog een andere bevalling, ze moet er nog steeds om lachen: “Dat is wel twintig of vijfentwintig jaar geleden, toen had je net bedden die je elektrisch kunt verstellen. Mevrouw lag er lekker comfortabel bij, achterkant omhoog, voetjes omhoog. Toen kreeg ze persdrang en we wisten niet hoe we het bed recht moesten krijgen. Het klapte alle kanten op. Voor het bed in de goede stand stond, kwam de baby al.”
Een advies dat Judith heeft voor zwangere vrouwen is: “Ga eens zitten, pak een kopje thee. Als westerse mens zijn we zo druk en we zitten gekluisterd aan onze mobiel. Daardoor gaat er meer langs ons heen. Probeer eerder te stoppen met werken of kijk of het parttime kan. Zwangere vrouwen hebben echt meer rust nodig.”