Collega's en familie verrassen chauffeur
Vervolg van voorpagina
LOIL - Gezellige ritjes waren er wel meer. Scholten: "Die verscheidenheid van de mensen maakte het werk leuk. Vooral in de beginjaren, toen hadden de passagiers nog geen oortjes in. Dan hadden we hele gesprekken. Zeker als er iemand alleen in de bus zat. Ik weet nog dat er een meisje instapte dat stotterde. Bij Elver heb ik wat langer stilgestaan en met haar gepraat, want ik heb zelf vroeger ook gestotterd. Ik heb haar gezegd: Kalm blijven en je kunt het."
Scholten herinnert zich ook nog een paar dames van middelbare leeftijd, toeristen uit Amsterdam: "Ze vroegen hoe kan het toch dat de mensen hier allemaal in grote huizen wonen, met zulke grote oprijlanen. We reden tussen Stokkum en Beek. Ik heb ze toen verteld dat het vaak huizen waren die al lang in de familie waren. Eigenlijk wilden ze in Wehl bij het station uitstappen, maar toen we daar waren vroegen ze of er in Didam ook een station was. Ze vonden het zo'n mooie toeristische route, dat ze graag wat langer bleven zitten. Ik reed met ze door Nieuw-Wehl, daar was net schuttersfeest. Al die schutterspoppen en bogen, ze wisten natuurlijk niet wat dat was."
Dat collega's en familie zorgden dat de laatste rit op de buurtbus bijzonder was, was een grote en aangename verrassing voor Harrie Scholten: "Een feestelijke laatste rit. Ik heb het werk altijd met plezier gedaan." Scholten begon ongeveer vijftien jaar geleden, de buurtbus bestond toen anderhalf jaar. "Daarvoor reed ik voor tafeltje dekje maar daarmee stopte ik toen Welcom overstapte op koelvers maaltijden. Ik was altijd chauffeur geweest, kwam door omstandigheden bij huis en heb me toen als vrijwilliger op de buurtbus aangemeld. Het leek me wel wat om op de bus te rijden en ik wilde ook wat doen voor de maatschappij."
'Ga maar
zitten, je
komt wel
in Loil'
In het begin werd er nog contant betaald. "Chauffeurs kregen een bakje met een tientje aan kleingeld mee. Met een kaartje kon je van Didam naar 's-Heerenberg. Zonder recht van overstappen. Als je uitstapte, was het kaartje niet meer geldig. Als mensen zeiden dat ze 65-plus waren, moesten we dat maar schatten. We vroegen niet naar het legitimatiebewijs." Scholten maakte de overgang mee van kaartjes naar digitaal, inchecken met OV-kaarten. "Er was een mevrouw, die had nooit gehoord dat ze met de pin moest betalen. Toen zei ik: Ga maar zitten, je komt wel in Loil."
Het was een gezellige tijd voor Scholten. Stilzitten is er nog niet bij. "Spuiterij de Reus is het bedrijf van mijn schoonzoon, die ga ik nu een beetje helpen. Met veel waardering zal ik terugdenken aan mijn collega's en het bestuur van de buurtbus."
Als er een vrijwilliger vertrekt bij de Buurtbus, is er ook weer ruimte voor nieuwe. Lijn 196 rijdt elk uur tussen de kernen 's-Heerenberg, Stokkum, Beek/Loerbeek, Kilder, Wehl, Nieuw-Wehl, Loil, Didam en Nieuw-Dijk. Een groot verschil met de streekbus is dat de buurtbus op verzoek ook stopt buiten de halteplaatsen om reizigers op te nemen of uit te laten stappen. Handig voor mensen die buiten de bebouwde kom wonen. Buiten de tijden dat de buurtbus rijdt, rijdt op verzoek de belbus.
De buurtbus rijdt in opdracht van de provincie Gelderland, Arriva stelt het materiaal beschikbaar. Vijf dagen per week, twaalf uur per dag wordt de bus bemand door vrijwilligers. Chauffeurs bepalen zelf wanneer en hoe lang ze willen rijden.
buurtbusmontferland.nl