Van sportwinkel naar
appartementencomplex

9 mei 2022, 11:36

DIDAM - Midden in het centrum van Didam, op de hoek van de Spoorstraat en de Wilhelminastraat is nu een gapend gat. Op de plek waar jarenlang Ros Sport gevestigd was, verrijst nu een appartementencomplex. De naam Rosstaete is een blijvende herinnering aan de sportzaak.

Door Karin van der Velden

Het was de grootvader van Jan Ros die in 1892 op de Hoge End kwam wonen, de plek waar zich later timmerman Hageman vestigde. Grootvader had koeien, varkens en kippen maar maakte ook schoenen. Zeven jaar later werd er een oud koetshuis gekocht in wat nu de Wilhelminastraat is. Dat koetshuis was van de familie Von der Haar, ook geen onbekende naam in Didam. Het koetshuis stond naast het Zwijnshoofd, waar nu Jan&Jan is. Het koetshuis werd afgebroken en er werd een nieuw huis gebouwd. Jan Ros vertelt: "Het was een pand met twee kamerramen. Links kwam een winkel, met een voordeur en rechts was de woonkamer met daarachter de slaapkamer voor mijn ouders. Die slaapkamer was een opkamer, daaronder zat een kelder." 

Jan Ros werd hier in 1941 geboren en maakte er de eerste paar jaar van zijn leven de oorlog mee. "Ik heb nog in de kelder gelegen om te schuilen. Dat Didam bevrijd werd, weet ik nog goed. Militairen gooiden chocola in vetvrij papier naar ons toe.

Handgemaakte voetbalschoenen
"Na de oorlog begon mijn vader met het maken van voetbalschoenen, met leren noppen eronder. Die schoenen werden op een leest gemaakt, daar zat een gat in met schroefdraad. We hadden een halve boomstam met een pen die uitstak. Als de schoen klaar was draaide je die op de pen en wrikte je de leest eruit. Dat was het begin van de sportwinkel. We repareerden toen ook voetballen. Nu spelen ze met vijfjes, maar toen waren het nog zesjes. De bal was nooit helemaal rond, ze werden vaak een beetje eivorming. Het voetbalveld was destijds in de Dijksestraat, net achter de rotonde. Later verhuisde DVC'26 naar de Komweg en in de jaren zestig werd sportpark De Nevelhorst aangelegd.

"Grootvader overleed in 1949, toen verdwenen de koeien, de varkens bleven tot het eind van de jaren zestig en pas vorig jaar heb ik de kippen weggedaan."

'Zet hem maar
dicht bij de
radio of tv
en niet in de
garage'

Aanvankelijk leerde Jan Ros het vak schoenmaker: "Ik heb zelfs orthopedische schoenen gemaakt, omdat ik het complete vak wilde leren. Toch ging ik niet meteen de schoenenzaak van mijn ouders in. Ik werkte bij Vihamij op kantoor en later bij de PGEM. In 1963 ben ik toch thuis in de zaak gekomen. Het huis was inmiddels gerenoveerd door aannemer Jansen. Theet van de Fop werd hij wel genoemd, iedereen had toen een bijnaam. Ik weet nog dat we vinyl tegels op de vloer kregen in rood, grijs en blauw. In 1970 hebben we nieuw gebouwd, dat pand staat er nu nog. Het Kruidvat zit er inmiddels. We kregen toen ook een sportafdeling, met merken als Adidas en Puma. Ze hadden nog geen voetbalshirts, die werden toen nog gemaakt door kleinere naaiateliers. Weer tien jaar later, in november 1980 kochten we het pand van Looman. Er zit toevallig steeds tien jaar tussen. Het pand stond toen al een paar jaar leeg, daarvoor zat er een bakkerij en kruidenierswinkel."

Uitbreiding van het assortiment
Jan heeft samen met een kameraad het hele pand verbouwd en de winkel ging in maart 1981 open. "Steeds meer mensen gingen sporten, in de beginjaren hadden we elk jaar wel tien procent meer verkoop. De kleding werd ook professioneel en het assortiment breide zich uit. Er kwam zwemkleding bij, merken als Speedo en Nickey Nobel. We verkochten schaatsen voor volwassen en kinderen. In de winter waren we druk met het slijpen van schaatsen. En iedereen wilde toen een hometrainer. Ik zei dan: zet hem maar dicht bij de radio of tv en niet in de garage, want dan staat die al snel te verstoffen. En wij leverden de hele regio sportprijzen, die kon je bij ons ook laten graveren. Toen de kinderen groter werden, kwam Katy dagelijks in de winkel werken. Daarnaast hadden we een vaste hulp en stagiaires en weekend hulpen."

Vuurwerk
Vanaf 1976 werd door Ros ook vuurwerk verkocht: "Daar had je aanvankelijk geen vergunning voor nodig. We bewaarden de voorraad in de smeerput van de auto. Toen het vuurwerk populairder werd, kwamen er ook meer regels. We moesten een bunker bouwen, compleet met sprinklerinstallatie. De laatste investering was een betonnen dak."

Toen Jan de pensioengerechtigde leeftijd bereikte verkocht hij de winkel aan Perry en Jurgen, het pand bleef zijn eigendom. "De kinderen hadden geen interesse om de zaak over te nemen. Die hebben wel tot de jaarwisseling van 2022 vuurwerk verkocht. Achteraf ben ik er wel blij om. Gaat het goed, dan moet je blijven helpen en gaat het slecht, dan heb je die zorg er ook nog bij."

Concurrentie
De populariteit van het sporten zorgde er uiteindelijk ook voor dat het minder goed ging met de winkel: "We hadden concurrentie in Zevenaar, Arnhem en Doetinchem. Grote winkels, zoals Claus Sport en Perry van de Car. Maar er kwam ook internet en er werd meer bij webshops gekocht. Er was zoveel keus, daar kon je als kleine dorpswinkel niet tegenop. Als je veel keus wilt hebben, moet je ook veel voorraad hebben. In die tijd kwamen er ook sportscholen, ouderen konden daar voordeliger sporten op tijden dat anderen moesten werken, dus ook de hometrainers werden minder verkocht. De druppel was dat de voetbalvereniging de verenigingsshirts ergens anders ging kopen."

Rosstaete
Het pand was het niet meer waard om op te knappen: "Er zat nog een kap op van ronde dennen, er had een heel nieuw dak op gemoeten." In de loop van de jaren verzamelde Jan heel wat spulletjes in het pand, daarvan heeft hij veel weggedaan. "De spullen die ik wilde bewaren heb ik opgeslagen. Oude grammofoons, brommers en motorfietsen. Het is de bedoeling om die nog eens in orde te maken. Ik ben nu wel blij dat het nu zover is, dat het een appartementencomplex wordt. Er komen prachtige appartementen in Rosstaete, allemaal met een eigen balkon en parkeerplaatsen achter het pand, op de binnenhof. Het mooiste van Didam, dat durf ik wel te zeggen."