Henk Waninge

Henk Waninge

PR

Column Grenzeloos: Muskee

Opinie

Wat Bennie Jolink voor de Achterhoek is, was Harry Muskee voor Drenthe en ommelanden. Overal waar je kwam in het noorden zag je de letters C+B, verwijzend naar Cuby and the Blizzards, de Nederlandse bluesband waarmee hij eeuwige roem verwierf in de jaren zestig en zeventig. Muskee is al overleden in 2011 maar door een paar gebeurtenissen was hij voor mij dit najaar weer even live and kickin’. Zo bezocht ik onlangs met een paar vrienden het kleine Cuby-museum in Grollo. Het was een nostalgische trip langs filmbeelden, foto’s, teksten, instrumenten en natuurlijk muziekopnamen van legendarische nummers als Appleknockers Flophouse en Window of my Eyes. Dat de haarkleur grijs was van alle aanwezige bezoekers zal u niet verbazen.

Van recentere datum was de onthulling van een levensgroot houten beeld van Muskee bij het Cuby-museum. Boomkunstenaar Jelmer Zwaan zaagde, freesde en beitelde de blueslegende uit een Drentse eik. Het zegt iets over diens betekenis voor de muziek.

Ook de leden van Normaal zijn vereeuwigd in een kunstwerk. Terecht, voor de Achterhoek en het Nedersaksisch hebben de boerenrockers veel betekend en doen dat nog. In Hummelo, dat inmiddels tot een soort bedevaartsoord is uitgegroeid voor de fans, staat een groot bronzen beeld van het viertal. Wie zeker ook zo’n monument verdient is de Golden Earring. De vorige maand zag ik in het Uur van de Wolf van de NOS een tweedelige documentaire over de Hagenezen, een boeiend, indrukwekkend verslag over 60 jaar nederpop en de voorname rol die de Earring daarin heeft gespeeld.

Terug naar Muskee of diens alter ego Cuby. Ik zag hem en zijn band voor het eerst eind jaren zestig op een schoolfeest in de Apeldoornse schouwburg. Net als de meeste van mijn klasgenoten was ik diep onder de indruk van de muziek, de lange haren, de stoere uitdossing, de stem van Muskee en de gitaarsoli van Eelco Gelling, dat wilde ik later ook (is niet helemaal gelukt). Van die avond herinner ik me verder nog de bijzonder actief en geagiteerd optredende oudercommissie. Zo werden meisjes, die bij jongens op schoot zaten, zonder pardon uit elkaar gehaald. De nieuwe tijd - love, peace and happiness - was nog niet doorgedrongen tot het Veluws massief.

De laatste kennismaking met Muskee stond in schril contrast met de eerste. Eind vorige eeuw kwam ik wel eens Assen. Laat nou op een avond de blueslegende aan de bar zitten van een kroeg waar ik ook toevallig was. Maar Harry, die een goed glas niet versmaadde, was niet aanspreekbaar, hij was in de olie. Gromde en grauwde wat in zichzelf, waggelde even later naar buiten en gooide bewust of onbewust alle daar gestalde fietsen om. Grote consternatie in het café (’Welke idioot doet nu zoiets?’), sommigen wilden de dader te lijf gaan maar de barkeeper wist de beginnende brand te blussen met de sussende woorden: “Laat maar jongens, het is Harry maar;”

Het zegt iets over zijn status.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant