Willem Kossink was tien jaar de drummer van de succesvolle formatie HIKE (Foto: Karin van der Velden)

Willem Kossink was tien jaar de drummer van de succesvolle formatie HIKE (Foto: Karin van der Velden)

Voormalig drummer HIKE dirigeert nu fanfares

Muziek

DIDAM - Tien jaar lang speelde hij met de bekende formatie HIKE voor volle zalen met uitzinnig publiek. In 2018 maakte hij een carrièreswitch. Hij stopte bij HIKE en startte zijn masteropleiding HaFaBra directie. Met die opleiding kan hij amateur muziekverenigingen dirigeren. De stap van populaire band naar de fanfare lijkt bijzonder. Willem Kossink vertelt wat hem bezielt.

Door Karin van der Velden

Het antwoord is simpel. Willem Kossink is bezield door muziek: “De beleving van het muziek maken is hetzelfde, of je nu met een band feestmuziek speelt of met een muziekvereniging een concert neerzet. Je probeert met je muziek mensen te raken. De manier waarop is verschillend.”
Kossink lacht: “Bij een concert van een harmonie of fanfare wordt niet met bier gegooid of keihard meegezongen. Als je in een band speelt, wil je mensen in beweging brengen. Je zorgt voor een bepaalde opbouw in het programma. HIKE had daarover een duidelijke visie. Dat neem ik mee in de programmering van mijn orkesten. In een band kun je niet de hele avond pieken. In het programma dat je met een muziekvereniging speelt, breng je ook een opbouw aan. Je wisselt heftige nummers af met rustige. Een mooi concertstuk met populaire muziek, een solowerk of een koraal.”

Bedrijf runnen

Spelen in een band is ook een bedrijf runnen. “Dat deden we met z’n allen. Dat vind ik nu terug in de contacten met besturen van verengingen en met zaalhouders. De kennis en ervaring die ik met de band heb opgedaan, kan ik nu gebruiken om concerten wat professioneler te maken. En ik heb een netwerk van professionals in licht en geluid.”
Wat hem aanspreekt in de amateur muziekwereld zijn de verschillende aspecten binnen een vereniging: “Het verenigingsleven met alle sociale cohesie en gezelligheid en de muziek zijn twee verschillende werelden die samen komen.” Kossink werd geboren in Gelselaar, waar hij ook opgroeide. Als klein jochie werd hij lid van Muziekvereniging Excelsior: “Ik kreeg eerst trommellessen bij de drumband, toen muzieklessen en ging daarna ook in het orkest op slagwerk meedoen. Na mijn D-examen wisten orkesten in de buurt me te vinden om er in te vallen. Langzaam groeit dan het idee om van muziek je beroep te maken. Ik ging naar het conservatorium in Arnhem, waar ik klassiek slagwerk studeerde, met als bijvakken harmonie- en fanfaredirectie en lichte muziek drums. In de conservatoriumperiode gaf ik al les en op een gegeven moment werd ik dirigent van het jeugdorkest van Eendracht Winterswijk.”

“Intussen kwamen er ook allerlei andere dingen op mijn pad, ik werd als slagwerker aangenomen bij het orkest van de Koninklijke Marechaussee. En toen kwam HIKE met een vacature voor drummer. Dat was een behoorlijk heftige keuze. Dat drummen en die lichte muziek, dat heb ik altijd wel willen doen. HIKE was een goedlopende band met meer dan 120 optredens per jaar. Heel tof om dat een aantal jaren te doen. Het werden er uiteindelijk tien. De harmonie- en fanfarewereld verdween een beetje naar de achtergrond, maar is nooit helemaal weggeweest. Mijn familie maakt nog steeds muziek in Gelselaar, dus aan de zijlijn bleef ik betrokken.”
“Tien jaar HIKE, dat was mooi. Het was weer een moeilijke beslissing om te stoppen. Ik was inmiddels vader van een dochter geworden. Door de crisis ging het aantal optredens naar beneden, dus toen dacht ik eerst: zal ik er iets bij gaan doen. De harmonie- en fanfarewereld heeft altijd mijn interesse gehad. Als ik van optredens naar huis reed, had ik nooit zin om naar muziek te luisteren, dan stond Radio 1 op. Eenmaal thuis zat ik vaak nog vol adrenaline en wilde ik niet meteen naar bed, dus dan zocht ik mooie hafabra-muziek (harmonie, fanfare, brassband) en luisterde daarnaar.”

Vriendschappen

“Je krijgt gemakkelijk een goede band met mensen door met ze samen te spelen. Mensen waar ik 20 jaar geleden voor het eerst mee speelde, spreek ik nu nog steeds. Het zijn vriendschappen voor het leven. Dat zie ik nu als dirigent terug in een orkest en daar ben ik wel gevoelig voor. Heel belangrijk dat die betrokkenheid en samenhang er is. Voor elkaar door het vuur gaan, het lijkt misschien wat zwaar aangezet. Een muziekvereniging heeft zoveel connecties met het normale leven. Die betrokkenheid en gezelligheid is een springplank naar het op niveau muziek maken met elkaar.”
Op een gegeven moment besloot Kossink om Tijmen Botma te bellen. Botma is docent directie aan het Prins Claus Conservatorium in Groningen en dirigent van onder andere Psalm 150 uit Dinxperlo en het beroepsorkest Koninklijke Militaire Kapel ‘Johan Willem Friso’:

Ambitie

“Ik heb privé wat lessen directie gedaan en vervolgens toelatingsexamen in Groningen. Nu ben ik bezig met het derde jaar. Mijn ambitie voor de toekomst was om drie orkesten te leiden. Ik werd vorig jaar respectievelijk in februari en maart aangenomen bij Muziekvereniging Euterpe in Halle en bij Aurora Con Brio in Heesch, allebei fanfares. Toen ik op 6 maart naar de eerste repetitie in Heesch reed, hoorde ik op de radio dat heel Brabant op slot ging. Een week later gold dat voor heel Nederland. In de coronaperiode deed ik veel online met de leden van de vereniging. Er waren soms versoepelingen en dan weer een strengere periode. Daar heb ik mentaal wel last van gehad, met zelfs fysieke klachten. Nu alles open is, voel ik me weer kiplekker. Inmiddels ben ik aangenomen bij Harmonie Vorden. Een harmonie naast twee fanfares. Vorige week was er mijn eerste repetitie.”
Kossink legt het verschil uit tussen een harmonie en fanfare. “Het zijn allebei muziekverenigingen, het verschil zit in de instrumenten die gebruikt worden. Bij een harmonie zie je naast koperen blaasinstrumenten veel houten blaasinstrumenten, zoals klarinetten en fluiten. Een fanfare heeft koper, zoals trompetten en trombones en daarnaast saxofoons. Slagwerk vind je overal.”
Toen Kossink zijn opleiding begon, was het plan was om na een aantal jaar drie orkesten te dirigeren. “Die drie orkesten heb ik dus nu al. Eigenlijk veel eerder dan ik had gedacht. De komende jaren wil ik het allerbeste halen uit de verenigingen waar ik nu voor sta. Met amateurs zo mooi mogelijk muziek maken. Het niveau maakt dan niet zoveel uit. En daarna zie ik wel weer.”

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant