Henk Waninge

Henk Waninge

PR

Column Grenzeloos: Dierendag

Opinie

Volgende week dinsdag is het weer zover. Dan is het Dierendag, de nationale verwendag van hond, kat, konijn, cavia, hamster en wat dies meer zij. De datum – 4 oktober – is ontleend aan de feestdag van Sint Franciscus van Assisi. De heilige bekommerde zich om het lot van melaatsen, zwervers, planten en dieren. Zo is er een litho waarop hij predikt tot een zwerm vogels.
Preken doe ik niet, maar ik praat wel regelmatig met de dieren op de boerderij. De paarden en kippen zijn niet onder de indruk van mijn monologen, de honden wel. Een paar woorden kennen ze zoals zit, poot, mand, auto, bal en stok, voor de rest reageren ze op de toonhoogte van mijn stem.
Dieren spelen in twee fases van mijn leven een belangrijke rol. In de eerste plaats in mijn jeugd. Net als veel leeftijdgenoten verslond ik boeken als Thunda de buffel en Kazan de wolfshond. Wegdromen bij de avonturen van sterke dieren, die hun grootste vijand, de mens, uiteindelijk te slim af waren. Maar ook via de radio (Paulus de Boskabouter) en de krant (Rin Tin Tin) vertoefde ik regelmatig in het dierenrijk. Met de intrede van de tv werd dat alleen maar meer. Denk aan de tekenfilms van Walt Disney en spannende series als Lassie, Fury en Flipper.
Die fascinatie van kinderen voor dieren is van alle tijden. Net als het gegeven dat die bij de meesten wegebt als ze ouder worden. School, vriendje, (vriendinnetje) studie, werk, uitgaan, daarvoor zijn tal van oorzaken te noemen.

Enkele decennia leefde ik zonder dieren. Dat was maar goed ook want, zeker toen ik op kamers zat, was ik meer weg dan thuis. Studie, werk, uitgaan, et cetera. Toch bleef de liefde bestaan, zij het op afstand. En dus maakte ik me druk en boos over het lot van dieren op de kermis (een beer aan een ketting), in het circus (een tijger door een brandende fakkel, een olifant zittend op een krukje), in de bio-industrie en de dierentuin (een panter in een kleine kooi). In dat laatste geval is hun lot aanzienlijk verbeterd, maar het is en blijft een leven in de marge en geen dierwaardig bestaan.
Na mijn verhuizing naar Beek spelen dieren opnieuw een belangrijke rol. Niet als onderdeel van een fantasiewereld maar als mede-bewoners van de boerderij. Tastbaar, ruikbaar, zichtbaar, hoorbaar.
Soms is het lastig, zo veel dieren, want als je een paar dagen weg wilt moet je altijd iets regelen. Voorts mag je hopen dat ze niet zo vaak ziek worden want je betaalt je scheel aan rekeningen bij de dierenarts. Maar er staat veel tegenover, een leven zonder kan ik me niet meer voorstellen. Neem het ochtendritueel. Als we de slaapkamer uitkomen, worden we altijd vrolijk begroet. Ik kan nog zo chagrijnig zijn, al ik dat gekwispel en die verwachtingsvolle blikken zie (”Morgen baas, gaan we vandaag weer leuke dingen doen?”), gaat mijn humeur altijd met sprongen vooruit.
Dus ja, komende dinsdag krijgen ze allemaal wat extra lekkers. Dat hebben ze, zonder dat ze het zelf weten, wel verdiend.

(tekst: Henk Waninge)

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant