Roomse Herrie Live met 21 bands en ontbijtshow

GROENLO – De derde editie van Roomse Herrie Live vindt zondag 3 maart plaats in City Lido in Groenlo. Maar liefst 21 bands, verdeeld over drie podia, treden vanaf half twee ‘s middags op. De popreünie wordt voorafgegaan door de ontbijtshow An Taofel.

Door Henk Waninge

Het oosten van de Achterhoek heeft een rijke popcultuur, die terug gaat tot de jaren vijftig van de vorige eeuw. Daarvan getuigen honderden artikelen, duizenden foto’s en vele video- en audio-opnamen. Die zijn te vinden in de digitale popencyclopedie Roomse Herrie, opgezet door de Stichting Burenplicht in Oost Gelre. Wat de titel betreft. rooms verwijst naar de van oorsprong katholieke regio en herrie naar popmuziek, zoals dat althans vroeger door oudere generaties werd ervaren.

Eens in de zoveel tijd vindt er een live-versie van Roomse Herrie plaats. De laatste was in 2013, na elf jaar volgt dus deel drie.

De programmering is een mix van jong en oud. “Er zitten ook een paar jonge bands bij. Daar zijn we blij mee. Die vinden het trouwens een hele eer om op deze reünie te spelen”, zegt Sander Esselink, voorzitter van de Stichting Burenplicht.

Nieuw in de programmering is de ontbijtshow An Toafel. Het praatprogramma begint om 11 uur. De presentatoren zijn Willem te Molder en Thomas Spekschoor (NOS). De gasten zijn Joost Carlier, Peter Groot Kormelink, Peter Beets en Jan Kolkman. Daarvoor zijn losse kaarten te verkrijgen.

Vanaf half twee tot circa negen uur spelen er 21 bands. Dat zijn Premium, Puddingh. De Gracht, Peter Beets & Friends, Hot Stuff, SSST, King Boogie, Kiek Now Us, Double You See, Billy Connected, Gunmill Governors, Stainless, El Jando, Blazt, Elister, Mot Können, The Watchtower, Men of Culture, MinkdeBand, Desire en No Flavour.

Kaarten kosten 35 euro per stuk en zijn te bestellen via roomseherrielive.nl. Er is gratis busvervoer geregeld van en naar Vragender, Lievelde, Harreveld, Lichtenvoorde en Zieuwent.

‘Gitarendokter’ Jan Kolkman met Puddingh op Roomse Herrie Live

LICHTENVOORDE - Muziek is de rode draad in het leven van Jan Kolkman (73). Een drijfveer. Een leven zonder kan hij zich niet voorstellen. Vanaf de sixties tot heden. Als gitarist, componist, docent en ‘gitarendokter’. Als perpetuum mobile, altijd in beweging. Op zondag 3 maart treedt Kolkman met Puddingh op tijdens Roomse Herrie Live in Groenlo.

Ja, dat waren mooie tijden, de jaren zestig en zeventig. Vier tot vijf keer spelen in de week. Op bruiloften en partijen in grote zalen in de Achterhoek. Het dak ging eraf. En goed verdienen. Soms wel 800 gulden in de week, een groot bedrag.

De ogen van Jan Kolkman uit Lichtenvoorde vullen zich met pretlichtjes als hij terugdenkt aan die jaren. Maar dat geldt ook voor zijn tijd bij Normaal en bands als Puddingh en Squad, waarbij niet zozeer het commerciële gewin voorop stond, maar de muziek, de eigen geschreven nummers. In hoeveel bands Jan Kolkman heeft gezeten? Veel, heel veel. Om de zoveel tijd verkaste hij. Maar Kolkman heeft, naar eigen zeggen, nooit spijt van zijn keuzes gehad.

Jan komt uit een muzikale familie uit Harreveld, zoals er meer waren in de Achterhoek. Z’n ouders, broers en zussen, iedereen deed wat in de muziek. “Mijn vader had een schildersbedrijf. Als hij in het weekend de rekeningen klaar had, pakte hij de accordeon en dan liepen we allemaal in polonaise achter hem aan door de kamer. Mijn broers en ik waren altijd aan het pielen op een gitaar en aan het trommelen, op stoelen, tafels, emmers. We probeerden de nummers na te spelen die we hoorden op Radio Luxemburg en Radio Veronica. Zo is het begonnen”, zo laat hij weten.

Noodlot
Op Koninginnedag 1967 slaat het noodlot toe. Zijn oudere broer Joop, die het schildersbedrijf zou overnemen en zanger/drummer van The Evening Stars was, komt om het leven bij een auto-ongeluk. Vanaf dat moment verandert het zorgeloze leven van de familie Kolkman. “Dat heeft een enorme impact. Vooral op mijn ouders. Je kind verliezen, dat is ongeveer het ergste wat je kan overkomen. Mijn moeder zei: ‘We zullen nooit meer echt kunnen lachen.’ En mijn vader heeft nooit meer in polonaise met de accordeon door de kamer gelopen. Onze ouders verloren ons daarna ook een beetje uit het oog.”

In het boek Roomse Herrie worden dat tragische ongeluk en de dramatische gevolgen uitvoerig beschreven onder de kop ‘Een barst in de spiegel’. Maar life goes on en op een bepaald moment stonden een paar leden van The Evening Stars voor de deur en vroegen bedremmeld of Jan Joop wilde vervangen. De reactie van moeder sprak boekdelen. “’Wil je me weer een zoon afnemen?’ Zo geschokt was ze”, herinnert Jan zich.

Maar toch gaat het door en vanaf dat moment, op 17-jarige leeftijd, begint zijn muzikale carrière. Na The Evening Stars volgt Puddingh, de voorloper van Normaal, met onder meer Ferdy en Maria Joly, die zowel eigen werk als nummers van Fairport Convention en Jefferson Airplane, speelt. Ook Bennie Jolink doet een blauwe maandag mee.

Normaal
Met het noemen van die laatste naam begint een nieuw hoofdstuk. Want Kolkman (Ketsen Jan) was erbij toen Normaal op Hemelvaartsdag 1975 op een popfestival in Lochem het publiek verraste door tijdens hun geruchtmakende optreden nummers te zingen in het eigen dialect (Drieteri-je Blues). Dat was een kleine revolutie want voordien zongen de meeste bandjes in het (steenkolen) Engels.

De gitarist blijft een paar jaar bij Normaal en mist de grote doorbraak met Oerend Hard uit 1977. “Als ik dan ergens spijt van heb, dan is het dat ik er toen niet bij zat. Ik kon m’n haren wel uit mijn kop trekken. Anderzijds had ik er ook wel vrede mee. Ik wilde naar een hoger niveau. Normaal was in die tijd platvloerse muziek, omlijst met zuipen en blowen. Ik was er klaar mee.”
Na een repetitie, waarbij hij met zijn auto tussen twee bomen door in een hooiberg belandde, stopt hij ermee. Vervolgens werkt hij samen met Daniël Sahuleka en gaat covers spelen met Lemon Five (’Er moest geld verdiend worden’). De volgende projecten zijn Squad, complexe symfonische rock met muzikanten als Dick Kemper en Bert Heerink, en J.J. Oxx Band, hardrock met geruchtmakende live-optredens. Dan maakt Kolkman weer de switch naar het commerciële circuit en belandt bij allroundorkest Rendez-Vous.

“Daar heb ik veel geleerd. We hebben grote artiesten begeleid als André Hazes, Madeline Bell en Marco Borsato en zijn met Freddy Breck en Tony Marshall op tournee geweest in de VS. In die periode heb ik noten leren spelen. Bij optredens, zeker bij Hollandse Hits-festivals, zat mijn koffer vol papieren en composities van artiesten – soms veertig op een dag – die we moesten begeleiden. In die periode heb ik ook sax leren spelen. Van de zes leden van Rendez-Vous werd verwacht dat ze meerdere instrumenten konden bespelen.”

Ook hieraan kom een eind – ‘Ik was een soort notenpiloot geworden’ – en er dient zich een nieuwe periode met Normaal aan. Er breekt weer een mooie tijd aan. Zo ging hij weer naar de VS, nu naar Fort Lauderdale, waar de opnamen plaatsvonden van het album Gas d’r bi-j. Kolkman: “Normaal speelt recht-toe-recht-aan muziek. Ik ging met de gitaar andere accenten geven, zeg maar als een blazer spelen, waardoor het geheel meer ging swingen.”

Begin deze eeuw keert Kolkman Normaal de rug toe om even later op de planken te staan met The Heinoos uit Gramsbergen, eigen werk en veel nummers uit de jaren zestig. Ook duikt zijn gezicht op in muziekzaak Vriese in Doetinchem waar hij vier dagen per week werkt als ‘gitarendokter’. The Heinoos zijn inmiddels passé, net als Vriese. De laatste loot aan de almaar groeiende muziekstam is Old Ni-js waarin hij weer herenigd is met zijn muziekmaat van het eerste uur, Ferdi Joly. “Ferdi speelt klarinet op de gitaar. Voor mij is hij de Eric Clapton van de Achterhoek.”

De cirkel is rond, beseft Jan. Terugkijkend: “Ik heb de glorietijd van de live-muziek meegemaakt. Nu zijn het deejays die de toon zetten. Ze hebben een heel stuk van de markt gepakt.”

In de muziekwereld zijn drugs nooit ver weg, Kolkman weet er alles van. Hij heeft in de jaren zestig en zeventig van alles geprobeerd en gebruikt, maar is er niet aan ten onder gegaan. “In mijn achterhoofd heb ik een klein kamertje, dat me telkens waarschuwde als het mis dreigde te gaan. Ik heb ook geen neiging tot zelfdestructie. En natuurlijk had ik altijd nog de muziek, een geweldige uitlaatklep.”

En dat heeft hij – vijftig jaar na dato – nog steeds. Gitarendokter staat er op een bordje in zijn voortuin. Bovendien geeft hij les aan circa 20 leerlingen en repeteert, componeert en treedt hij regelmatig op. ”Stilzitten is niks voor mij. Je moet doorgaan en doorbijten. Een optimist tot in de kist.”

Gelauwerd jazzpianist Peter Beets weer even terug in Groenlo

Peter Beets achter de piano: “Een jazzconcert moet je live meemaken. Het is de meest vrije vorm van musiceren.” Foto: eigen collectie

GROENLO - Peter Beets (52), een met vele prestigieuze prijzen gelauwerd jazzpianist, is een vreemde eend in de bijt op Roomse Herrie Live. Althans als je naar de inhoud kijkt van het boek en de line-up van de gelijknamige popreünie. Daar voeren pop- en rockmuziek de boventoon. Dat de pianist een andere muzikale smaak had, bleek al op de middelbare school in Groenlo. Iedereen op scholengemeenschap Marianum, al gauw 1.500 leerlingen, hield van pop en rock, hij was de enige die de voorkeur gaf aan jazz. 

“Ze houden daar van recht-toe-recht-aan muziek, je moet het ware verhaal vertellen, de waarheid spelen en niet te ingewikkeld doen, niet te veel nootjes spelen“, zegt Beets die in Den Haag woont, maar de eerste achttien levensjaren in Groenlo (’het Las Vegas van de Achterhoek’) doorbracht.

Blues was wel een goede voedingsbodem voor Peter. “Ik ben opgegroeid met de blues in de Achterhoek en dat heeft me een voorsprong gegeven ten opzichte van collega’s die deze achtergrond missen. Want in jazz zitten veel elementen van de blues. De band Normaal is ook blues, zeg maar de vrolijke variant, de witte toetsen op de piano. Terwijl Jimi Hendrix de donkere kant, de zwarte toetsen op de piano, laat horen.” 

Peter genoot een gedegen muzikale opleiding. “Mijn broers en ik kregen dagelijks een half uur pianoles van mijn moeder. Op je achtste, negende jaar mocht je een tweede instrument kiezen en dat was in mijn geval een gitaar.”

Grote furore maakte de 11-jarige Peter op een braderie in Groenlo. Met een Ibanez-gitaar speelde hij de sterren van de hemel in de klassieker Johnny be Good. Toch wordt de gitaar niet zijn hoofdinstrument. Broer Marius, die achter de piano zat, zag dat zijn broertje uit alle macht zat te plukken op een akoestische gitaar om hoorbaar te zijn en stelde voor van instrument te wisselen. Een gebeurtenis met grote gevolgen want vanaf dat moment ging het crescendo met Peter Beets. In datzelfde jaar speelde hij al in de Kleine Zaal van het Amsterdamse Concertgebouw.

De jonge Peter Beets met zijn broers en een elektrische gitaar. Foto: eigen collectie

Naast zijn moeder speelden twee personen in zijn jeugd een grote rol bij zijn muzikale vorming. “In de eerste plaats is dat Frits Maters, muziekdocent op Marianum, een inspirerende en bevlogen man. Ik ben later diverse mensen tegengekomen met soortgelijke positieve ervaringen. Veel inwoners van Groenlo moeten hem kennen, hij heeft daar 30 jaar gewerkt. En wie zeker genoemd moet worden, is Johan Jansonius, hoofddocent aan het conservatorium van Enschede. Aan hem dank ik mijn techniek, de polsbewegingen en vingerzettingen waardoor ik nu over de hele wereld reis en concerten geef.”

De palmares van Peter Beets is indrukwekkend; concerten met beroemdheden uit de jazz- en klassieke wereld, tournees over de hele aardbol, een karrenvracht aan (live-)albums, nationale en internationale prijzen, je zou er gemakkelijk een A4-tje mee vol kunnen schrijven. Zondag 3 maart keert hij voor even terug in Groenlo en treedt op met vrienden op Roomse Herrie Live.

Hoewel de hoogtijdagen van jazz al lang achter ons liggen, ziet Beets de toekomst van deze muzieksoort niet somber in. “Nee hoor, ik zie veel jonge muzikanten van 24, 30, 34 jaar om mee heen die vastberaden en authentiek zijn en heel goed spelen. Met diverse van die musici ben ik een bigband begonnen, New Jazz Orchestra, waarmee ik op 18 januari 2025 een concert geef bij de Kunstkring in Ruurlo.” 

Tenslotte: “Een jazzconcert moet je live meemaken. Het gaat niet om winnen of scoren maar om de muziek, de inkleuring, de interactie tussen de musici, het is de meest vrije vorm van musiceren.”