De liefde voor Maria delen met de hele wereld dankzij het web

DIDAM - Een kwart eeuw geleden begon Leo de Bondt, die inmiddels 81 jaar oud is, een ‘Maria’ homepage. Het eerste idee was een boek over Heilige Maagd Maria, maar een vriend raadde dat af. Daar zou volgens hem niet veel vraag naar zijn. En internet was in 1998 juist in opkomst.

Door Kelly Heerink

Inmiddels is de site gemoderniseerd, in elf talen (zo ook Russisch, Pools en Portugees) leesbaar en komen er donaties binnen vanuit alle wereldhoeken. De bezoekers - de teller staat inmiddels op meer dan 100 miljoen - hebben hoogstwaarschijnlijk één ding met elkaar gemeen: liefde voor Maria. Zo ook Leo’s vrouw Joke (77). Zij stopt minstens zoveel tijd en energie in de website. “Na het ontbijt is het eerste wat ik doe, hup, achter de laptop. E-mails, gastenboekberichten, de Insta-feed bijhouden...”

De homepage gaat voornamelijk over Heilige Maagd Maria, maar je leest er ook van alles over gebeden, bedevaartplaatsen, heiligen, zaligen, bijbels, het bidden van de rozenkrans, evangeliën, Jezus, discipelen, pausen en meer. “De kosten die de homepage met zich meebrengt betaalde ik in het begin vanuit mijn eigen portemonnee, maar dat werd me verdomme toch duur”, aldus Leo, waarna Joke moet lachen. ‘Tja, het is en blijft een Hagenees hè’, verklaart ze.

Marypages werd ondergebracht in een Stichting met hun oudste zoon als penningmeester, Joke als secretaris en Leo als voorzitter. “Op een gegeven moment kregen we bericht van Google dat onze homepage niet meer voldeed aan de eisen van deze tijd. Deze moest immers ook leesbaar zijn op de mobiele telefoon, aan beveiligingseisen voldoen, enzovoort.” Het echtpaar heeft toen een bureau in de arm genomen tegen betaling. “Zij hebben het piekfijn in orde gemaakt - dat was ook direct te merken aan de vindbaarheid.”

De twee kennen elkaar al 61 jaar en zijn 57 jaar getrouwd. Maar heel soepel liep de relatie niet in het begin. Leo: “Zij was streng Rooms-Katholiek, ik Protestants... dan zeiden ze vroeger ‘daar slaapt de duivel tussen’. Sterker nog, Leo groeide op in een ‘antikatholiek’ gezin en werd Nederlands Hervormd opgevoed. Daarbij kwam dat Joke pas 15 jaar was en Leo al 20 jaar oud toen de vlam oversloeg “Joke, afkomstig uit een klein dorp in het Westland, vroeg de weg richting het strand van Kijkduin, ik ben toen met haar mee gefietst naar het echte strand: Scheveningen”, vertelt Leo met een nog steeds hoorbaar Haags accent. Om bij Joke thuis te komen, moest hij veranderen van geloof. “Hoewel ik fel tegen was, werd ik Rooms-Katholiek - voor deze vrouw had ik elk geloof aangenomen. Onze liefde groeide uit tot de meest zuivere en ware liefde die er is.”
Leo vervolgt: “Op 14 april 1967 kregen wij een lief dochtertje Monique. Tot ons immense verdriet stierf Monique op 14 juli 1972 aan leukemie. Mijn vrouw en ik kwamen in een diep dal te zitten. Ik haatte een God, die ons zoiets vreselijks kon aandoen en zweerde mijn geloof af.”

Leo ‘haatte de kerk, totdat Maria hem riep’, zoals-ie het zelf zegt. De zin komt uit een krantenartikel dat zorgde voor een totale ommekeer in zijn leven. “In het begin van Mariajaar 1987 kwam onze zoon thuis met een krantenknipsel uit de Telegraaf over Maria. De afbeelding erbij, was zoals zij voorkomt in de basiliek Sant Andrea delle Fratte in Rome. Daar kreeg Ratisbonne, een ongelovige Jood, een Mariaverschijning. Hij werd Rooms-Katholiek, werd priester en stichtte een congregatie in Sion, Jeruzalem. Ik voelde mij op dat moment net als Ratisbonne, aldus Leo, die een foto van de afbeelding van Maria, zoals zij voorkomt in die kerk in Rome, liet uitvergroten en hing deze boven zijn bed.

Vervolgens bekeek Leo drie KRO-programma’s van Gerard Reve over Maria en bedevaartsplaatsen. “Ik voelde van alles in mijn lijf en was constant geëmotioneerd.” Ook bezocht hij deze plaatsen zelf, nam een abonnement op religieuze bladen, gaf honderden guldens uit aan Maria-afbeeldingen en beelden én droeg de wonderdadige medaille. “Ik vroeg me af, met welke reden dit allemaal gebeurde.”
In 1988 kregen Leo een telefoontje vanuit Sydney, waar zijn broer Rob woont. Zijn zoontje Robbie had het Guillain Barré Syndroom en was doodziek. Artsen wisten geen raad en er werd weken gevreesd voor zijn dood. “Ik bad letterlijk tot Maria: ‘Geef mij een teken dat U echt bestaat en welke bedoeling U met mij heeft door dit kind alstublieft beter te maken’.”

“Iets dat je eigenlijk niet mag vragen”, vervolgt Leo. “Maria hoeft immers Haar bestaan niet te bewijzen.” De dag erop roken zowel Leo als Joke een duidelijke bloemengeur in de slaapkamer. De hele kamer werd nageplozen, maar het was er gewoon.
Een dag later kregen Leo’s ouders een telefoontje: “Twee dolgelukkige ouders die vertelden dat er een wonder was gebeurd - Robbie was genezen.” Artsen konden niet verklaren hoe dit was gebeurd en het heeft zelfs de Australische krant gehaald. Wel te verklaren was ineens de bloemengeur: “In Rome staat beschreven dat hieraan meestal een wonder aan vooraf gaat.”

De website voelt als de opdracht van Maria. “Via deze weg kan ik haar bedanken en Haar liefde over de hele wereld verspreiden - ze heeft mijn ogen geopend en mij weer terug bij Haar Zoon Jezus gebracht.”
Joke vertelt: “Het is iets wat ons is overkomen, maar we zijn eigenlijk best nuchter.” Wonen in deze ‘nuchtere’ regio bevalt het stel dan ook prima. Wat kenmerkend is bij het contrast zijn de uitgestalde beeldjes in de woonkamer. Niet alleen Maria valt op, maar ook de tientallen verzamelde ‘nijlpaardjes’. “Dat is ook een hobby van me”, aldus Joke met een grijns op haar gezicht.