Eindejaarsmijmeringen

Eindejaarsmijmeringen

Weer veel te laat ben ik begonnen aan het schrijven van kerstkaartjes. Nou ja, misschien komen ze nog aan voor de jaarwisseling en de boodschap is niet minder gemeend. Als ik door mijn adresboekje blader, word ik een beetje nostalgisch. Ik zie namen van familieleden die er niet meer zijn, ik word herinnerd aan vriendschappen die verwaterd zijn en weet dat er ook vriendschappen zijn die altijd duren, ook al is er een periode dat je elkaar wat minder ziet. Ik schrijf ook nieuwe namen erbij in het boekje, dit jaar leerde ik weer wat fijne (beter) mensen kennen.

Niet iedereen krijgt een kaartje. Er was een tijd dat ik wel honderd kerstkaartjes verstuurde, maar dat was voor WhatsApp en Facebook. Hoe belangrijk die online berichtjes zijn, weet ik als geen ander. Toen ik in 2010 een nieuwjaarswens naar mijn contacten stuurde, rinkelde meteen mijn telefoon. Het was Karel, waarmee ik nu alweer jaren getrouwd ben, of ik een nieuwjaarsborrel kwam drinken. We hadden elkaar kort daarvoor na lange tijd weer ontmoet en ik was blij dat hij belde. Later vertelde hij me eerlijk dat het helemaal niet zijn bedoeling was om te bellen, hij wilde een berichtje terugsturen, maar dat ging niet helemaal goed. Nou ja, de borrel werd gedronken en terwijl het buiten winters was, werd het binnen erg gezellig.

Het maakt de feestdagen voor mij extra bijzonder. Het is ook een tijd om herinneringen op te halen en stil te staan bij de gebeurtenissen van het jaar dat bijna achter ons ligt. Een jaar waarin ik, ook door mijn werk, mooie mensen mocht ontmoeten. Bijvoorbeeld mensen die zich als vrijwilliger inzetten voor de maatschappij. Denk aan de mensen van de Voedselbank en de groentetuin die de voedselbank verse groenten levert. Vooral nu zijn er heel vele mensen die daardoor geholpen worden. En de mensen van Schoon Diem, sommige vrijwilligers zijn elke dag druk om de rotzooi van een ander op te ruimen.

Er waren ook mensen die hun soms moeilijke verhaal aan mij vertelden, ik ben dankbaar voor hun vertrouwen en hoop dat het hen heeft geholpen. En ik hoop dat het voor begrip en minder vooroordelen heeft gezorgd bij anderen.

Dit jaar ging ik ook langs bij een aantal verenigingen, waar bestuursleden vol passie vertelden waarom het zo leuk is om lid te zijn. En elke keer denk ik, ik wou dat ik meer tijd had. De verhalen zijn aanstekelijk, je zou overal wel graag mee willen doen. Die bestuursleden zetten zich ook vrijwillig in om te zorgen dat een ander met plezier een hobby kan uitoefenen.

Ik hoop dat al die mensen die iets voor een ander doen, deze dagen even wat extra aandacht en waardering krijgen!