Blue Monday

Ooit gleden de meeste dagen van het jaar naamloos voorbij. Ze stonden niet in het teken van een persoon, dier, beroep, ziekte, verschijnsel of wat dan ook. 

Slechts een klein aantal van de 365 dagen had een speciale betekenis: Koningsdag (Koninginnedag), Dag van de Arbeid, Dierendag en de christelijke feest- en gedenkdagen, zoals Kerst, Pasen, Pinksteren, Hemelvaartsdag, Allerzielen en Dankdag voor het Gewas.
Die tijd is voorbij. Moet je nu eens in de agenda of op de kalender kijken. Bijna elk etmaal is benoemd. Neem december: Dag van de Afschaffing van de Slavernij, Dag van de Aap, Orgasmedag, Dag van de Onnozele Kinderen, Lelijke Truiendag, zo maar een willekeurige greep uit de lijst.
Maar ook deze maand is het aanbod uitbundig. Met de Dag van de Rare Loopjes (7 jan), Aardbeiendag (19 jan), Niksdag (16 jan), Wereld Knuffeldag (21 jan), Pindakaasdag (24 jan) en Dag van de Croissant (30 jan) heb je ook al gauw een aardig rijtje bij elkaar.
De meeste van die benoemde dagen hebben dus een hoog flauwekulgehalte maar op de een of andere manier vestigen ze wel de aandacht op iets of iemand waardoor je toch even hieraan denkt. En dat is nu precies de bedoeling.
Neem afgelopen maandag, 15 januari. Toen was het Blue Monday ofwel depri-maandag. Het is een bedenksel van een Britse psycholoog die met een, naar eigen zeggen, wetenschappelijk verantwoorde formule kan aantonen dat op de derde maandag van januari mensen zich het meest treurig, neerslachtig dan wel weemoedig voelen. Goede voornemens zijn mislukt, de vakantie is ver weg, het is nog donker en maandag is de minste dag van de werkweek.
Je kunt het afdoen als totale onzin – er is met name uit wetenschappelijk hoek veel kritiek op dikt bedenksel – maar toch nestelt zo’n kreet zich in je brein. Sommigen zullen Blue Monday zelfs beschouwen als een vrijbrief om eens lekker te gaan somberen (op een paar ijsdagen na was het weer er de afgelopen tijd ook wel naar).
Ik schuif mijn depri-dag door naar komende maandag. Dan moet ik namelijk een fikse schaak-kater verwerken. Jaarlijks doe ik mee aan traditionele schaaktoernooi in Wijk aan Zee, vroeger vernoemd naar de Hoogovens, nu Tata Steel geheten. Als enthousiast huis-, tuin- en keukenschaker mag ik me graag meten met oud-collega’s maar na diverse uitputtende dagen en zeven lange partijen bungel ik steevast ergens in de onderste regionen want het niveau is hoog.
Doe dan niet mee, hoor ik u denken, maar daarvoor is het toernooi te leuk en schaken te verslavend terwijl ik bovendien de kans krijg echte wereldtoppers in actie te zien. En dat op steenworp afstand.
Dat laat onverlet dat je ego er niet beter van wordt als je keer op keer de vlag moet strijken en je tegenstander moet feliciteren. Dus denk dat ik maandag niet mijn bed uit kom, de gordijnen dicht hou, de boel de boel laat en me overgeef aan Blue Monday. Bonjour Tristesse.